Μπορεί φέτος να μην κάνουμε τα Βήματα για τη Ζωή, κρατήσαμε ένα εναλλακτικό σχέδιο βοηθού που λέγεται ο πρωταγωνιστής της τάξης.
Ο πρωταγωνιστής ο οποίος κάθε εβδομάδα έπειτα από κλήρωση αλλάζει, φέρνει στην τάξη όλα τα αγαπημένα του .
Το αγαπημένο του παραμύθι, τα αγαπημένα του παιχνίδια , το αγαπημένο του γλυκό να κεράσει, είναι πρώτος στο τραίνο, βοηθάει κλπ
Παρουσιάζει τις αγαπημένες του φωτογραφίες, τα μέλη της οικογένειάς του
Δια του λόγου του αληθές
Μετά από ένα επιτυχές format στον υπολογιστή-χωρίς την παρουσία μου-το τονίζω, χάθηκαν πολλές φωτογραφίες. Θα πορευτώ με αυτές που έχω για να σας μεταφέρω -ενδεικτικά κάποιες από τις τελευταίες δραστηριότητες στα βήματα. Επίσης θα γράψω όλα τα παιχνίδια που κάναμε, μήπως και σας ενδιαφέρουν..
Αγαπημένοι μου φίλοι στο 48 σας παρουσιάζω με χαρά και υπερηφάνεια το τέρας από τα παιχνίδια ρόλων που έπαιξαν τα παιδιά στο μάθημα : Με πειράζουν
Ιδού:
έπειτα έχουμε φωτογραφίες από τα μαθήματα 51 και 52, το 49 χάθηκε στη μετάφραση όπως είπα και παραπάνω
Φιλία λοιπόν και πως μπορούμε να περάσουμε καλά σε μια παρέα. Αποφασίσαμε να παίξουμε πολλά θεατροπαιχνίδια και κινητικά παιχνίδια με τα παιδιά και σας τα παραθέτω όλα,όσα κάναμε με ακρίβεια!!!
1)Μαζευόμαστε όλοι σε κύκλο. Φωνάζουμε δυνατά το όνομά μας. Μετά τον πρώτο γύρο ονομάτων μας φωνάζουμε το όνομα του διπλανού μας.
2) Αφήνουμε τα χέρια, ακουμπάμε ο ένας τον ώμο του άλλου, σε κύκλο πάντα . Ο καθένας λέει καλημέρα με το δικό του τρόπο και ένα όνειρο που είδε από τον ανύπαρκτο κόσμο.
3) Πάντα σε κύκλο ο καθένας με το χτύπημα του ταμπουρίνου και με τη σειρά κάνει ένα πέρασμα στον κύκλο και βλέπει στα μάτια όλους του τους φίλους. έχω και φωτο
4) Περπατάμε στο χώρο, χωρίς να κουμπάμε ο ένας τον άλλον, με το χτύπημα του ταμπουρίνου σταματάμε και πέρνουμε μια πόζα.
5) Περπατάμε κοιτώντας στα μάτια ο ένας τον άλλον, ψάχνουμε το βλέμμα του άλλου,θέλουμε να το συναντήσουμε.
6) Περπατάμε χωρίς να ακουμπάμε ο ένας τον άλλον. Με το σταμάτημα του ταμπορίνου βγάζουμε μια φωνή Α, το ίδιο σε Ο, το ίδιο σε Ι , το ίδιο σε Ε!
7) Περπατάμε στο χώρο, με το σταμάτημα του ταμπουρίνου καθόμαστε και προσπαθούμε να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον. Όταν αγγιξουμε ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί σηκώνουμε χεράκια ή ποδαράκια και φτιάχνουμε ένα κοράλλι..
8) Όλοι όρθιοι και περπατάμε. Με το σταμάτημα του ταμπουρίνου, προσπαθούμε να φτιάξουμε δύο αντικρυστές σειρές, ο ένας απέναντι από τον άλλον
9) Παίζουμε τους καθρέφτες
10) Με το τρία (1-2-3) αλλάζουμε θέσεις με τον απέναντί μας
11) Παίζουμε , ο Πρώτος -Τελευταίος. Δηλαδή τα ζευγάρια που στέκονται αντικρυστά και είναι πρώτα περνάνε μέσα από τον διάδρομο και πηγαίνουν τελευταία. Επαναλαμβάνουμε μέχρι να τελειώσουν όλα τα ζευγάρια.
12) Καθόμαστε στον κύκλο. Έχουμε μαζί μας έναν κουβά με τουβλάκια. Ο καθένας παίρνει ένα τουβλάκι με κλειστά μάτια και το τοποθετεί στο χώρο. Ο επόμενος τοποθετεί το τουβλάκι του κοντά, δίπλα, πάνω ή κάτω από το άλλο., ώστε να φτιάξουν όλοι μαζί ένα οικοδόμημα!!!
13) Στην παρεούλα μας παίρνουμε χαρτάκια και γράφουμε το όνομά μας. Ανταλλάζουμε τα χαρτάκια μας με το διπλανό μας. Όλοι μαζί φτιάχνουμε ένα νησί με τα χαρτάκια μας
14) Παιχνίδια εμπιστοσύνης
15) Ιστορία με μια μπάλα. Η μπάλα ξεκινάει από τον πρώτο μας μαθητή ή μαθήτρια. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν..συνεχίζει ο επόμενος κρατώντας τη μπάλα. Φτιάξαμε λοιπόν μια νέα ιστορία:
16) Στην πόλη του ουράνιου τόξου τα χρώματα έκαναν ένα πάρτι!!!Έγινε χαμός παντού κορδέλες. Περπατήστε κι εσείς ανάμεσα στις κορδέλες (σύρματα πίπας για την ακρίβεια) χωρίς να τις πατήσετε. Διαλέξτε ένα χρώμα και πάρτε το μαζί σας. Μπορείτε να το κάνετε αν θέλετε βραχιόλι για να το φορέσετε!!!
17) Τα παιδια που έχουν το μπλε χρώμα έφτιαξαν μια λίμνη ,κάποια άλλα παιδιά με το κίτρινο χρώμα ήταν τα ψαράκια που πλατσούριζαν στη λίμνη. Δυο κυρίες (με άλλο χρώμα βραχιόλι) έκαναν ηλιοθεραπεία στην όχθη. Μερικοί άλλοι ήταν τα πουλιά που προσπαθούσαν να φάνε τα ψάρια. Με τα χρώματα στήσαμε μια μεγάλη σκηνή στη λιμνη!!!
18) Μλουζάκια με σκέψεις :Πωςπερνάμε καλά σε μια παρέα!!!
19) Διαβάσαμε την ακόλουθη ιστορία από το βιβλίο :σχέδια εργασίας για το νηπιαγωγείο και το δημοτικό, απο τις Χριστόγερου, Αρμενιάκου , εκδόσεις Κέδρος:
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χέρι του οποίου τα δάχτυλα δε συμφωνούσαν και καθένα ήθελε να κάνει το δικό του. Μια μέρα ο δείκτης είπε: «Θα παίξω πιάνο» κι άρχισε να χτυπάει τα πλήκτρα του πιάνου. Την ίδια στιγμή, ο μεσαίος σκέφτηκε: «Θέλω να ζωγραφίσω» κι έβαλε ένα χαρτί πάνω στο πιάνο. Το χαρτί σκέπασε μερικά πλήκτρα και ο δείκτης νευρίασε. Νευρίασε ακόμα περισσότερο όταν ο μεσαίος δεν μπορούσε να κρατήσει το μολύβι κι εκείνο έπεσε κάτω. Ο παράμεσος κρύωνε και σκέφτηκε να φορέσει ένα γάντι. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να μπει μόνο του μέσα στο γάντι και να βρει τη θέση του κι άρχισε να στριφογυρνάει πάνω στο πιάνο και πάνω στο χαρτί μήπως τα καταφέρει.Ο μεσαίος θύμωσε πολύ και ο δείκτης νευρίασε ακόμα περισσότερο. Ξαφνικά το μικρό δάχτυλο είχε μία ιδέα. άκουσε το στόμα που έλεγε ότι διψούσε και σκέφτηκε να του δώσει ένα ποτήρι νερό. Δε ζήτησε όμως από τα άλλα δάχτυλα να το βοηθήσουν και προσπάθησε μόνο του να σηκώσει το ποτήρι με το νερό. Φυσικά δεν είχε αρκετή δύναμη και το νερό χύθηκε παντού.. «Σταματήστε»! Ακούστηκε η φωνή του αντίχειρα, «Δε γίνεται έτσι»! Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να πετύχουμε. Η μουσική θα ακουγόταν πιο ωραία αν όλοι παίζαμε με το δείκτη. Ο μεσαίος μας χρειάζεται όλους για να κρατήσει το μολύβι. Και είναι τόσο κουτό να έχεις μόνο ένα δάχτυλο σε ένα γάντι. Κι αν είχαμε βοηθήσει το μικρό δάχτυλο, δε θα διψούσε τώρα το στόμα. έτσι αποφάσισαν να δουλεύουν όλοι μαζί»!
Βάσει αυτής της ιστορίας φτιάξαμε την ακόλουθη εργασία που μοιάζει με ποστ-καρντ
Στο 52 γράψαμε συναισθήματα πάνω σε πουλιά και τα αφήσαμε να ταξιδέψουν ελεύθερα σε χωρες υπαρκτές και ανύπαρκτες!!!
the end
Ευχαριστώ την Ξανθή
Επιλεκτικά με ένα μικρό φωτορεπορτάζ παραθέτω κάποια βηματάκια από το πρόγραμμά μας. Για να γλιτώσω τις γκρίνιες από την αρχή προειδοποιώ ότι οι φωτογραφίες είναι λίγο χύμα…
40 (αλήθεια-ψέματα)
Η φωτογραφία αδικεί το παιχνίδι , αλλά θα το περιγράψω αμέσως μετά
Είναι δύο ρολά υγείας μπροστά και πίσω. Στη μέση βρίσκεται ένα ανθρωπάκι βγαλμένο από σχέδιο κεντήματος.
Κάθε φορά που τα παιδιά έλεγαν ψέματα για κάτι έβαζαν ένα καπάκι στο πίσω ρολό, ενώ κάθε φορά που έλεγαν αλήθεια έβαζαν ένα καπάκι στο μπροστινό. Έτσι έβλεπαν πόσες φορές μέσα στη μέρα έλεγαν αλήθεια ή ψέματα και έκαναν και τα μαθηματικά τους..
Μάθημα 41 (Προτιμήσεις και λύσεις)
Μερικά από τα σχέδια των παιδιών που παρουσίασαν
42 (Χρονική ακολουθία-Συνέπειες)
Με βάση το παρακάτω παραμύθι εξελίχτηκαν διάφορες δραστηριότητες
Το Μπιγκ-Μπιγκ ένα μορφωμένο έλεφαντάκι ψάχνει να βρει τρόπους για να πάει να συναντήσει τη θάλασσα, την οποία έχει θαυμάσει από τα βιβλία. Συναντάει πολλούς φίλους στο διάβα του οι οποίοι δεν τον βοηθούν και πολύ . Με τη βοήθεια της τύχης και της γνώσης το ελεφαντάκι φτάνει στον προορισμό του και δείχνει στους υπόλοιπους φίλους του τους θησαυρούς της θάλλασας..
43 (αιτία και αποτέλεσμα, το δείξαμε σε προηγούμενη ανάρτηση
44 (Είναι καλή ιδέα)
Παιχνίδι με καπάκια. Τα κόκκινα καπάκια είναι οι καλές ιδέες και τα πράσινα οι ιδέες που ίσως θέλουνε περισσότερη σκέψη..
46 ( Λύνουμε τα προβλήματά μας μόνοι μας)
Βασικό εργαλείο στο μάθημα αυτό ήταν το βιβλίο της Ρ. Ρώσση Ζαΐρη: Εγώ είμαι η αρχηγός, εκδόσεις Ψυχογιός.
Αφού διαβάσαμε το βιβλίο προσπαθήσαμε να βρούμε λύσεις στο πρόβλημα που παρουσιάστηκε. Δηλαδή: Ένα κουνελάκι ήθελε να γίνει αρχηγός και στο τέλος κατέληξε χωρίς φίλους. Τί θα μπορούσε να έχει κάνει
Έπειτα χωριστήκαμε σε ομάδες, Κάθε ομάδα φιλοτέχνησε ένα κουνελάκι και του έδωσε όνομα. Οι δουλειές ήταν ομαδικές, έπειτα από συζήτηση και διαπραγμάτευση των μελών. Έτσι:
47 (Τί μπορώ να κάνω όταν μου παίρνουν το παιχνίδι μου;;)
Ξεκινήσαμε την αφήγηση μιας ιστορίας. Ότι ο νονός έφερε στα βαφτιστήρια του τα δωράκια τους. Τα δωράκια ήταν τυλιγμένα με το ίδιο κίτρινο περιτύλιγμα.
Το κοριτσάκι άνοιξε το δικό του δώρο βρήκε μέσα ένα τρενάκι και άρχισε να παίζει. Το αγοράκι άνοιξε το δικό του δώρο και βρήκε μέσα μια κουκλίτσα ροζ. Δεν του άρεσε το δώρο του και χωρίς να καταλάβει ότι είχε γίνει παρεξήγηση, άρπαξε από το κοριτσάκι το τρενάκι…έτσι λοιπόν άρχισε μια ολόκληρη συζήτηση,προτάσεις και λύσεις για ένα τόσο καθημερινό πρόβλημα ανάμεσα στα παιδιά
και μια αφίσα
Το μάθημα 44 αναφέρει δραστηριότητες για την αιτία και το αποτέλεσμα. Ψάχνοντας δραστηριότητες, ανακάλυψα ότι το μάθημα μου αυτό πέφτει την ίδια μέρα που γιορτάζει το βιβλίο. Τέλεια είπα: Θα φτιάξουμε μια ιστορία. Αιτία για την ιστορία ήταν ο πίνακας του Γιάννη Γαΐτη Γιομιστή Κεφαλή! Εργαλεία μου και αυτή τη φορά οι κάρτες «Κάθε φορά μια ιστορία» για να δούμε πως πήγε..
Αυτή τη φορά όλες οι κάρτες ήταν λευκές. Χρησιμοποιήσαμε μόνο τα δομικά τους στοιχεία και φτιάξαμε μια ιστορία σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του πίνακα.
Η ιστορία που βγήκε από τα παιδιά ήταν η ακόλουθη
Στο τέλος δώσαμε δωράκια στα παιδιά σελιδοδείκτες από πίνακες του Γ.Γαΐτη που συνθέτουν μια ιστορία
Χρωστάω το 43, το 42 και το 41, αλλά το 44 είναι επετειακό, λόγω βιβλίου
Θα μου πείτε αγαπητοί συνάδελφοι: Και γιατί όχι το 36;; Διότι στο 36, δεν έβγαλα φωτογραφίες. Επίσης, όσον αφορά στο 38, δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι νέο, αφού είναι επαναληπτικό.
Ξεκινάμε λοιπόν:
Επίσης ο Βασιλιάς καρνάβαλος, μετατράπηκε σε παιδάκι που φυλάσσει τα δικαιώματά μας και βρίσκεται σε περίοπτη θέση μέσα στην τάξη
Για το 37
Αρχίσαμε να κατασκευάζουμε μια αφίσα με τις ιδέες των παιδιών σχετικά με τη διαχείριση της αναμονής
Έπειτα ζωγραφίσαμε τις ιδέες μας στις ιδεολάμπες
Θυμήθηκα ένα μαγαζί που πουλάει σουβλάκια στη Νέα Ιωνία. Η πινακίδα στο μαγαζί γράφει. Όποιος βιάζεται, μένει νηστικός..Εμείς λοιπόν φτιάξαμε ένα παγωτατζίδικο με πωλητή και ντελάλη και περιμέναμε στη σειρά μας να διαλέξουμε το παγωτό της προτίμησής μας, χωρίς να βιαζόμαστε.
Στο 39 για την αντιμετώπιση των προβλημάτων φτιάξαμε μια αφίσα με στόχους. Στην αρχή είχαμε βάλει ένα προβληματισμένο προσωπάκι στο στόχο, αλλά μετά τις ιδέες μας το προσωπάκι έγινε χαρούμενο
Έπειτα κάναμε τα παιχνίδια που υποδεικνύει το βιβλίο «Βήματα για τη Ζωή».
Βαλαμε σε ένα σάκο διάφορα αντικείμενα και τα παιδιά προσπαθούσαν να βρούν διάφορες άλλες λειτουργίες, εκτός από τις προφανής.
Για το φακό είπαν:
–Λάμπα παρουσίασης για τρομακτικές ιστορίες
–Αστερισμός
Για το τουβλάκι:
–παγκάκι
–σκεπή
–κολώνα
–σπίτι
–έπιπλο
–σκαλοπάτι
–καμινάδα
–δώρο
–τούβλο
–τρενάκι
Για το γλωσσοπίεστρο:
–πλάστης
–ομπρέλλα
–μπαστούνι
–κλαδί
–γέφυρα
–τραμπαλα
–σκοινί
–τοίχος κλπ
Για το πηρούνι:
–κατσαβίδι
–χτένα
–τσουγκράνα
–ανθρωπάκι
–νύχια
Για το κουτάλι:
–φτυαράκι
–λουλούδι
Για την ξύλινη κουτάλα:
–κούκλα
–μπάλα
–ομπρέλλα
–ρακέτα
–ρόπαλο
–μπαστούνι του γκολφ
Για την κόλλα:
–Μοιάζει με ζελέ
–μοιάζει με μέλι
–μοιάζει με σιρόπι
–σύριγγα με αυτό που έχει μέσα το εμβόλιο
Για το καπέλο:
–κατσαρόλα
–τηγάνι
–βεντάλια
–ντομάτα
–σάκος
–καλάθι
–παιχνίδι
–μαγικό καπέλο
Για το κουβάρι:
–μπάλα
–πουλόβερ
–γιο-γιο
–γιγάντιο σκοινί
–παιχνίδι της γάτας
–κασκόλ
Για την πλαστελίνη:
–φίδι
–καρδούλα
–δεινόσαυρος
–γυμνοσάλιαγκας
–κροκόδειλος
–ουρά κροκόδειλου
–φάλαινα
–κύκλος
–ελέφαντας
–αχινός
–χελιδόνι
–γέφυρα
Έπειτα παίξαμε την τρίλιζα επίλυσης προβλημάτων. Δηλαδή τα παιδιά προκειμένου να παίξουν έλεγαν μια λύση σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα κι έτσι έπαιζαν εναλλάξ.
Τα μαθήματα 30-31-32, τα έκανε η συνάδελφός μου η Ελενίτσα και πρόλαβα μόνο μερικά στιγμιότυπα, όταν ανέλαβα βάρδια οπότε δεν έχω πολλά πράγματα να σας παρουσιάσω. Όμως το παιχνίδι που έκλεψε την παράσταση στο μάθημα για την απογοήτευση ήταν το ναυάγιο. Μιας και είχαμε έτοιμο το καράβι μας..
Όλοι μέσα στο πειρατικό καράβι παιδιά: Γιούργια και έξω από το πειρατικό καράβι , όταν σταματάει η μουσική των πειρατών…Το καράβι βυθίζεται βγείτε όλοι έξω!!! Ο τελευταίος που θα φύγει από το καράβι γίνεται παρατηρητής
Στο μάθημα : «Τα συναισθήματα αλλάζουν , πρόλαβα να βγάλω μια φωτο όλη κι όλη από μία κατασκευή που έκαναν τα παιδιά με την Ελένη..
Τα παιδιά γυρίζουν το ρολάκι και τα συναισθήματα αλλάζουν!!!
Για τα μαθήματα 33-34, έχω πιο εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ.
Στο μάθημα 33 (Αγάπη -μίσος)
Κάναμε μία αναπαράσταση πως το βέλος του μίσους πληγώνει την αγάπη. Ένα βέλος μίσους εμπεριέχει κι άλλα συναισθήματα, κυρίως θυμό είπε ο Κωνσταντίνος και λύπη είπε η Μαριαλένα και ζήλεια είπε ο Χρήστος. Αυτό το βέλος προκαλεί πληγές που μάλλον πρέπει να βρούμε τρόπο να επουλώσουμε..Έτσι φτιάξαμε το φαρμακείο της Αγάπης
Το φαρμακείο μας περιλαμβάνει λέξεις που γίνονται πράξεις και γιατρεύουν τις πληγές της καρδιάς!!!
Επίσης για τη γωνιά μας φτιάξαμε την κατσαρόλα της Αγάπης. Η κατσαρόλα περιέχει τιδήποτε αγαπημένο που κάνει το φαγητό της αγάπης πιο νόστιμο
Η κατσαρόλα περιλαμβάνει από καρδιές και πεταλούδες, ως και μακαρόνια με κιμά που ψηφίστηκε και το αγαπημένο φαγητό των παιδιών-και το δικό μου βεβαίως-βεβαίως!!!
Και φτιάξαμε και τον
και ..ο πλανήτης της αγάπης με κόκκινο και ροζ χρώμα, λουλούδια, κουδουνάκια, πεταλούδες, κουμπάκια και ασημόσκονη..
Παίξαμε και παιχνίδια βέβαια!!!
Ένα παιχνίδι επικοινωνίας στην αρχή. Θέλει συγκέντρωση, υπομονή, παίζεται σε ζευγάρια, και αν δεν έχεις καλή σχέση με τον άλλον-αποκλείεται να το βγάλεις.
Μια άσκηση στην επικοινωνία λοιπόν. Όπως βλέπετε το παιδί μπροστά έχει πίσω τα χέρια του δεμένα και μιλάει, ενω το παιδί που βρίσκεται πίσω του συνοδεύει τα λόγια του μπροστινού του με τις αντίστοιχες κινήσεις!!! Καλά πήγε θα το ξαναδοκιμάσουμε
Έπειτα παίξαμε και το προτεινόμενο παιχνίδι που βρίσκεται στο βιβλίο
Σου χαρίζω αυτό που έφτιαξα με πολλή αγάπη!!! Κάθε παιδί έπαιρνε το κομμάτι πλαστελίνης, του άλλαζε σχήμα, έβαζε ένα δικό του στοιχείο και το χάριζε με αγάπη πάντα στο διπλανό του!!! Στο τέλος μοιράσαμε ζωγραφιές σε αυτούς που αγαπάμε!!!
Κατασκευάσαμε καρδιές σε αυτούς που αγαπάμε
Έχω καιρό να αναρτήσω δραστηριότητες των βημάτων , οπότε συνοπτικά παρουσιάζω..
Το μάθημα 28 (Θυμάστε;) είναι ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα που κάνω στο νηπιαγωγείο. Τεστάκια μνήμης και όχι απαραίτητα με τόμπολες. Είχαμε παίξει αρκετά στο : Πριν..μετά. Οπότε σκέφτηκα κάτι άλλο πιο αστείο. Όταν ήμουνα μικρή έβλεπα κάθε απόγευμα σχεδόν (εκτός από τις υπέροχες μέρες που έβγαινα κι έπαιζα λάστιχο με τις φίλες μου) το Μεγάλο παζάρι (χαχαχα). Σε αυτό το τηλεπαιχνίδι είχε μια δοκιμασία μνήμης που μου άρεσε πολύ και την έκανα κι εγώ στο νηπιαγωγείο. Τεστάκι μνήμης με πολλά κριτήρια για να δούμε:
Εύκολο να το καταλάβει κανείς. Έκρυβα με τα ποτήρια τα αντικείμενα και τα παιδιά προσπαθούσαν να βρούν ποιο αντικείμενο είναι κρυμμένο στον αριθμο πχ 7. Αν τα έβρισκαν όλα κέρδιζαν και έπρεπε να βάλουν εμένα να κάνω κάποιο ζώο (είχαν και κίνητρο). Αν δεν τα έβρισκαν έχαναν κι έκαναν εκείνοι κάποιο ζώο. Και έχασα και κέρδισα!!!Κέρδισα διότι μετά έβαλα περισσότερα κριτήρια και μπέρδεψα και τη σειρά οπότε δεν επαναπαύτηκαν στη σειρά που έμαθαν. Είχε γέλιο το παιχνίδι και μου άρεσε πολύ
Συμπληρωματικά για να διασκεδάσουμε κιόλας μάθαμε κι ένα πολύ ωραίο τραγουδάκι.
Το τραγουδάκι αυτό λέγεται: Η Μύγα και βρίσκεται στο περιοδικό Παράθυρο στην Εκπαίδευση του Παιδιού, τεύχος 83, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2013 σελ 14-15.
Ακούσαμε το τραγουδάκι και το επεξεργαστήκαμε.
Οι στίχοι του τραγουδιού είναι οι ακόλουθοι:
Ο Θείος μου ο Πανάγος
κατάπιε μία μύγα
Που έπεσε στο γάλα του
που ούτε αυτός την είδε, ούτε εγώ την είδα
Ο Θείος μου ο Πανάγος κατάπιε μια αράχνη
για να πιάσει τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του
που ούτε ατός την είδε-ούτε εγώ την είδα
Ο Θείος μου ο Πανάγος κατάπιε ένα σπίνο
να φάει την αράχνη
που έπιασε τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του
που ούτε αυτός την είδε, ούτε εγώ την είδα..
Ο Θείος μου ο Πανάγος
κατάπιε μία γάτα
για να φέι το σπίνο
που έφαγε την αράχνη
που έπιασε τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του
που ούτε αυτός την είδε
ούτε εγώ την είδα…
Ο Θείος μου ο Πανάγος
κατάπιε ένα σκύλο
για να φάει τη γάτα
που έφαγε το σπίνο
που έφαγε την αράχνη
που έπιασε τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του
που ούτε αυτός την είδε
Ούτε εγώ την είδα…
Ο Θείος μου ο Πανάγος κατάπιε μία γκλίτσα
για να δείρει το σκύλο
που έφαγε τη γάτα
που έφαγε το σπίνο
που έφαγε την αράχνη
που έπιασε τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του που ούτε αυτός την είδε, ούτε εγώ την είδα…
Ο Θείος μου ο Πανάγος κατάπιε ένα τσοπάνη
να πάει να σπάσει τη γκλίτσα
που έδειρε το σκύλο
που έφαγε τη γάτα
που έφαγε το σπίνο
που έφαγε την αράχνη
που έπιασε τη μύγα
που έπεσε στο γάλα του
που ούτε αυτός την είδε
ούτε εγώ την είδα…
Ο Θείος μου ο Πανάγος
απ’το πολύ φαΐ
έκανε Μπαμ!!!
Και έσκασε μέσα σε μια στιγμή!
Και τι απ’όλα σώθηκε;
Αλήθεια λέω το είδα
Σώθηκε μόνο η μύγα!!!
Τη μετάφραση έκανε η Μαίη Κοκκίδου, την ευχαριστούμε διότι πέρα από το εκπαιδευτικό κομμάτι που διεκπεραιώσαμε, γελάσαμε απίστευτα!!!
Έχω χάσει πολλές φωτογραφίες , αλλά θα κάνουμε ότι μπορούμε και σε αυτή την παρουσίαση. Απλά λοιπόν (αναγκαστικά ) και περιεκτικά παρουσιάζουμε:
Ξεκινάω την παρουσίαση μου με αυτή την καρδούλα που έφτιαξα σε εργαστήρι με την αγαπημένη μου Ξανθή και την αφιερώνω στο μάθημα τον βημάτων για την αγάπη και την αλληλοβοήθεια
Πραγματικά με την Ελένη-τη συνάδελφό μου είχαμε Τηλεπάθεια την προηγούμενη εβδομάδα διότι έφτιαξε με τα αγαπητά μας παιδιά Το συντριβάνι της ΑΓΑΠΗΣ
Όλες οι λωρίδες είναι σκέψεις των παιδιών σε διάφορα ερωτήματα προβληματισμού
Σκέψεις των παιδιών βασισμένες στις εικόνες.
Οι εικόνες αυτές με τις σκέψεις των παιδιών μπήκαν σαν βάση στο συντριβάνι μας
Ωπ ένα παγώνι χωρίς φτερά-Τί θέλει το παγώνι;
Το παγώνι ήταν ο πρωταγωνιστής του μαθήματος 27 που λέγεται: Περήφανος
Αφού παίξαμε κουκλοθέατρο με το βατραχάκι, εξηγήσαμε με παιχνίδια ρόλων για το καμάρι και την υπερηφάνεια αποφασίσαμε να μην κάνουμε μετάλλια υπερηφάνειας που προτείνει το βιβλίο, αλλά τα πολύχρωμα φτερά ενός παγωνιού. Στα παλαμοφτερά τα παιδιά είπαν ποια είναι αυτές οι καταστάσεις ή γεγονότα που τους κάνουν υπερήφανους κι έτσι το παγώνι ολοκληρώθηκε και πήρε την παρακάτω μορφή:
Έπειτα πήραμε ένα ρολάκι υγείας το βάψαμε και φτιάξαμε με πολύχρωμα φτερά ένα παγώνι και είπαμε να παίξουμε λιγάκι μαζί του.
Έτσι φτιάξαμε ένα αυτοσχέδιο ποίημα που στηρίζεται σε λέξεις που τελειώνουν σε-ονι ακουστικά κυρίως διότι έχουμε παγώνει-λεμόνι, κρυώνει κλπ
Και παρακάτω παρουσιάζουμε μερικούς πίνακες που χρησιμοποιούμε συνολικά στα συναισθήματα
Από την περασμένη Παρασκευή συνεχίζουμε να προχωράμε τα βήματα, παρά τις αρρώστιες που προέκυψαν σε μας και τα παιδιά της ομάδας μας. Ξεκινήσαμε με το μάθημα 22 για τον εσωστρεφή χαρακτήρα και τα κρυμμένα του μυστικά, φτιάξαμε φατσούλες εσωστρεφών χαρακτήρων, αλλά η φωτογραφία πραγματικά τις αδικεί, οπότε δεν τις ανεβάζω. Στη συνέχεια φτιάξαμε μυστικές ζωγραφιές τις οποίες κλείσαμε σε ένα θησαυροφυλάκιο. Το κλειδί του θυσαυροφυλακίου κρατάει με τα δόντια του το τερατάκι της τάξης.
Στο 23 κάναμε έναν κατάλογο με τα αγγίγματα στα οποία το σώμα μας λέει ναι και στα αγγίγματα στα οποία το σώμα μας λέει όχι
Αφού τα χωρίσαμε τα αγγίγματα πήγαμε στη διπλανή αίθουσα να παίξουμε. Ξεκινήσαμε το παιχνίδι περπατώντας στο χώρο. Με το σταμάτημα τα παιδιά έκλειναν τα μάτια τους και κάποιο από αυτά τους έσπρωχνε ελαφρά. Τα παιδιά , μετά από αυτό το άγγιγμα έπρεπε να κάνουν κάποιον ήχο. Όταν τέλειωσε αυτή η άσκηση μαζευτήκαμε στον κύκλο για να μιλήσουμε γι αυτό το άγγιγμα. Το κάθε παιδί μιλούσε για τα συναισθήματα που του προκάλεσε το σπρώξιμο και προσπαθούσε να μαντέψει ποιό παιδί ήταν αυτό που έσπρωχνε.
Έπειτα τα παιδιά έγιναν ζευγαράκια
Στο πάτωμα λοιπόν κάναμε διάφορες ασκήσεις αγγιγμάτων, αγκαλιά, χάδι κλπ. Συνεχίσαμε τα παιχνίδια με μία μαγική άσκηση εμπιστοσύνης. Το κάθε μέλος του ζευγαριού εναλλάξ προσπαθούσε να οδηγήσει με την παλάμη του το άλλο σε διάφορες κατευθύνσεις.
Έπειτα παίξαμε με το ζάρι των αγγιγμάτων. Είναι ένα ζάρι το οποίο αντι να έχει αριθμούς, έχει φωτογραφίες αγγιγμάτων.
Το κάθε παιδί ρίχνει το ζάρι και …
δίνουμε ένα φιλί, ή μια αγκαλιά, ή ένα χάδι κλπ
Στο 24 παίξαμε πολλά παιχνίδια με τις λέξεις ΝΑΙ και ΟΧΙ.
Καταρχήν ύστερα από ψηφοφορία αποφασίσαμε ότι θα έχουμε έναν κώδικα για τις συγκεκριμένες λέξεις. Όταν θέλουμε να πούμε ΝΑΙ θα κάνουμε αυτό
και όταν θέλουμε να πούμε ΟΧΙ θα κάνουμε αυτό
ήταν μια ιδέα των παιδιών, ψήφισαν την κίνηση που θα τους δυσκόλευε λιγότερο και αποκτήσαμε και δικούς μας κώδικες επικοινωνίας.
Επίσης παίξαμε το γνωστό παιχνίδι ΝΑΙ και ΟΧΙ.
Δηλαδή δεν έπρεπε να πούμε ναι και όχι. Οπότε μπήκαμε στη διαδικασία να χρησιμοποιήσουμε κι άλλες λέξεις, όπως βεβαίως, μάλιστα καθόλου κλπ.
Έπειτα τους είχα γράψει εγώ μια ιστορία και τα παιδιά έπρεπε να τη συνεχίσουν. Η ιστορία είχε ως εξής:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ξωτικό, Ο Φούκ. Δε μπορούσε να μιλήσει με ολοκληρωμένες προτάσεις και απαντούσε συνήθως με ΝΑΙ, όταν συμφωνούσε και με ΟΧΙ, όταν διαφωνούσε. Η μαμά του η Φούκα Φουκ τον ρωτούσε π.χ
-Φουκ, θέλεις μακαρόνια με κιμά για μεσημεριανό;;Κι εκείνος απαντούσε: «Ναι». ¨Οταν δεν του άρεσε το φαγητό απαντούσε: «¨οχι».
Ο Φούκ είχε πολλούς φίλους στο σχολείο και στη γειτονιά, παρόλο που είχε αυτή την ιδιαιτερότητα.
Αλλά μια μέρα καθώς πήγαινε στο σχολείο και τραγουδούσε με το φίλο του, τον Τόκα-Φούκα-Φουκ το αγαπημένο του τραγούδι: Στην αγάπη λέμε ΝΑΙ, στη φιλία λέμε ΝΑΙ κλπ., παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια τους το κακό και γιγάντιο ξωτικό Μιν-Μιν Φουκ…
Τα παιδιά απάντησαν με ζωγραφιές στη συνέχεια της ιστορίας. Τις κόψαμε μαζί και συνθέσαμε τα ακόλουθα:
Τους φίλους λοιπόν της ιστορίας σώζει ένας μασκοφόρος σουπερ ήρωας που τους παίρνει μακρυά από το γιγάντιο ξωτικό και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αυτή η ιστορία ήταν η καλύτερη αφορμή να μιλήσουμε για bullying στην αυλή του σχολείου. Διότι ναι στις ιστορίες μπορεί κάποιος σούπερ ήρωας να σώσει κάποιον από τον κίνδυνο, στην αληθινή ζωή όμως τί γίνεται; Έτσι επαναφέραμε την κουβέντα μας και στα αγγίγματα στα οποία το σώμα μας λέει ναι και όχι αντίστοιχα, ανάλογα τις περιπτώσεις. Αυτά
Hartaetoi 