Εργασίες και δρώμενα αφιερωμένα στο ζωγράφο Γιάννη Γαΐτη

Γιορτή βιβλίου απο το θέατρο της ημέρας.

Η γιορτή του βιβλίου επισφραγίστηκε με τα υπεροχα παιχνίδια που σχεδίασε η ομάδα εμψυχωτών από το θέατρο της ημέρας!!!

Ορίστε λοιπόν ένα άδειο βιβλιο!!!

Το βιβλίο αυτό ήρθε στην τάξη μαζί με γεμάτα βιβλία, που κράτησαν και ξεφύλλισαν τα παιδιά!!!

 

Ώρα να γεμίσουμε το άδειο βιβλιο με γράμματα, αρισθμους και εικόνες…

Αδειάζουμε τις εικόνες, φυσάμε τα γράμματα ..

 

Γινόμαστε αριθμοί, αφήνουμε αριθμούς, γράμματα, εικόνες στο βιβλίο..

Ταξιδεύουμε, γινόμαστε αεροπλάνα και περνάμε κάτω από τα σύννεφα..

Βάζουμε και συναισθήματα!!!

Παίζουμε tableaux vivants  και το βιβλίο μας είναι…Ετοιμο!!!!!

Μα πώς εμφανίστηκε αυτο το παπούτσι πάνω στο βιβλίο;;

 

Τί είναι , από που ήρθε;; και πού πηγαίνει;;

Τα παπούτσια συζητούν μεταξύ τους..

 

Τα παπούτσια παίρνουν θέση πάνω στο τραπέζι..Τα παιδιά ζωγραφίζουν τις ιστορίες τους, κολλάνε τις σκέψεις τους.. Κοιτα…ένα ζευγάρι παπούτσια…που ανήκουν σε ένα ζωγράφο…τι δύναμη μπορεί να έχουν..Σε ποιόν ζωγράφο ανήκουν;;

Μα δεν έχει πια…σημασία καμιά!!!

Ευχαριστούμε το Θέατρο της ημέρας και την ομάδα εμψυχωτών, που μας βοήθησαν να γιορτάσουμε ουσιαστικά τη σημερινή ημέρα παιδικού βιβλίου!!!

Advertisement

Ρέον εν…τάξει!!!

Το θεατρικό καλλιτεχνικό εργαστήρι Ρέον επισκέφτηκε την τάξη μας με μια υπέροχη αφήγηση με αντικείμενα και κούκλες της Αργοναυτικής εκστρατείας!!!

Προετοιμαστήκαμε κατάλληλα και περιμέναμε τη μεγάλη μέρα

Παραπάνω βλέπετε κατασκευές ζωγραφιές στιγμιότυπα από την αργοναυτική ακστρατεία που διαβάσαμε και την κατασκευή των δώρων που κάναμε στη δημιουργική ομάδα του Ρέον!!!

Και η αφήγηση ξεκίνησε!!!

κι έπειτα από την αφήγηση θεατρικό παιχνίδι με ήρωες θεούς και πολλά άλλα!!!

Ευχαριστούμε Ω Ρέον!!! Περάσαμε τέλεια!!!!!!!!!

48-52 Βήματα για τη Ζωή

Μετά από ένα επιτυχές format στον υπολογιστή-χωρίς την παρουσία μου-το τονίζω, χάθηκαν πολλές φωτογραφίες. Θα πορευτώ με αυτές που έχω για να σας μεταφέρω -ενδεικτικά κάποιες από τις τελευταίες δραστηριότητες στα βήματα. Επίσης θα γράψω όλα τα παιχνίδια που κάναμε, μήπως και σας ενδιαφέρουν..

Αγαπημένοι μου φίλοι στο 48 σας παρουσιάζω με χαρά και υπερηφάνεια το τέρας από τα παιχνίδια ρόλων που έπαιξαν τα παιδιά στο μάθημα : Με πειράζουν

Ιδού:

έπειτα έχουμε φωτογραφίες από τα μαθήματα 51 και 52, το 49 χάθηκε στη μετάφραση όπως είπα και παραπάνω

Φιλία λοιπόν και πως μπορούμε να περάσουμε καλά σε μια παρέα. Αποφασίσαμε να παίξουμε πολλά θεατροπαιχνίδια και κινητικά παιχνίδια με τα παιδιά και σας τα παραθέτω όλα,όσα κάναμε με ακρίβεια!!!

1)Μαζευόμαστε όλοι σε κύκλο. Φωνάζουμε δυνατά το όνομά μας. Μετά τον πρώτο γύρο ονομάτων μας φωνάζουμε το όνομα του διπλανού μας.

2) Αφήνουμε τα χέρια, ακουμπάμε ο ένας τον ώμο του άλλου, σε κύκλο πάντα . Ο καθένας λέει καλημέρα με το δικό του τρόπο και ένα όνειρο που είδε από τον ανύπαρκτο κόσμο.

3) Πάντα σε κύκλο ο καθένας με το χτύπημα του ταμπουρίνου και με τη σειρά κάνει ένα πέρασμα στον κύκλο και βλέπει στα μάτια όλους του τους φίλους. έχω και φωτο

4) Περπατάμε στο χώρο, χωρίς να κουμπάμε ο ένας τον άλλον, με το χτύπημα του ταμπουρίνου σταματάμε και πέρνουμε μια πόζα.

5) Περπατάμε κοιτώντας στα μάτια ο ένας τον άλλον, ψάχνουμε το βλέμμα του άλλου,θέλουμε να το συναντήσουμε.

6) Περπατάμε χωρίς να ακουμπάμε ο ένας τον άλλον. Με το σταμάτημα του ταμπορίνου βγάζουμε μια φωνή Α, το ίδιο σε Ο, το ίδιο σε Ι , το ίδιο σε Ε!

7) Περπατάμε στο χώρο, με το σταμάτημα του ταμπουρίνου καθόμαστε και προσπαθούμε να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον. Όταν αγγιξουμε ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί σηκώνουμε χεράκια ή ποδαράκια και φτιάχνουμε ένα κοράλλι..

8) Όλοι όρθιοι και περπατάμε. Με το σταμάτημα του ταμπουρίνου, προσπαθούμε να φτιάξουμε δύο αντικρυστές σειρές, ο ένας απέναντι από τον άλλον

9) Παίζουμε τους καθρέφτες

10) Με το τρία (1-2-3) αλλάζουμε θέσεις με τον απέναντί μας

11) Παίζουμε , ο Πρώτος -Τελευταίος. Δηλαδή τα ζευγάρια που στέκονται αντικρυστά και είναι πρώτα περνάνε μέσα από τον διάδρομο και πηγαίνουν τελευταία. Επαναλαμβάνουμε μέχρι να τελειώσουν όλα τα ζευγάρια.

12) Καθόμαστε στον κύκλο. Έχουμε μαζί μας έναν κουβά με τουβλάκια. Ο καθένας παίρνει ένα τουβλάκι με κλειστά μάτια και το τοποθετεί στο χώρο. Ο επόμενος τοποθετεί το τουβλάκι του κοντά, δίπλα, πάνω ή κάτω από το άλλο., ώστε να φτιάξουν όλοι μαζί ένα οικοδόμημα!!!

13) Στην παρεούλα μας παίρνουμε χαρτάκια και γράφουμε το όνομά μας. Ανταλλάζουμε τα χαρτάκια μας με το διπλανό μας.  Όλοι μαζί φτιάχνουμε ένα νησί με τα χαρτάκια μας

14) Παιχνίδια εμπιστοσύνης

15) Ιστορία με μια μπάλα. Η μπάλα ξεκινάει από τον πρώτο μας μαθητή ή μαθήτρια. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν..συνεχίζει ο επόμενος κρατώντας τη μπάλα. Φτιάξαμε λοιπόν μια νέα ιστορία:

16) Στην πόλη του ουράνιου τόξου τα χρώματα έκαναν ένα πάρτι!!!Έγινε χαμός παντού κορδέλες. Περπατήστε κι εσείς ανάμεσα στις κορδέλες (σύρματα πίπας για την ακρίβεια) χωρίς να τις πατήσετε. Διαλέξτε ένα χρώμα και πάρτε το μαζί σας. Μπορείτε να το κάνετε αν θέλετε βραχιόλι για να το φορέσετε!!!

17) Τα παιδια που έχουν το μπλε χρώμα έφτιαξαν μια λίμνη ,κάποια άλλα  παιδιά με το κίτρινο χρώμα ήταν τα ψαράκια που πλατσούριζαν στη λίμνη. Δυο κυρίες (με άλλο χρώμα βραχιόλι) έκαναν ηλιοθεραπεία στην όχθη. Μερικοί άλλοι ήταν τα πουλιά που προσπαθούσαν να φάνε τα ψάρια. Με τα χρώματα στήσαμε μια μεγάλη σκηνή στη λιμνη!!!

18) Μλουζάκια με σκέψεις :Πωςπερνάμε καλά σε μια παρέα!!!

19) Διαβάσαμε την ακόλουθη ιστορία από το βιβλίο :σχέδια εργασίας για το νηπιαγωγείο και το δημοτικό, απο τις Χριστόγερου, Αρμενιάκου , εκδόσεις Κέδρος:

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χέρι του οποίου τα δάχτυλα δε συμφωνούσαν και καθένα ήθελε να κάνει το δικό του. Μια μέρα ο δείκτης είπε: «Θα παίξω πιάνο» κι άρχισε να χτυπάει τα πλήκτρα του πιάνου. Την ίδια στιγμή, ο μεσαίος σκέφτηκε: «Θέλω να ζωγραφίσω» κι έβαλε ένα χαρτί πάνω στο πιάνο. Το χαρτί σκέπασε μερικά πλήκτρα και ο δείκτης νευρίασε. Νευρίασε ακόμα περισσότερο όταν ο μεσαίος δεν μπορούσε να κρατήσει το μολύβι κι εκείνο έπεσε κάτω. Ο παράμεσος κρύωνε και σκέφτηκε να φορέσει ένα γάντι. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να μπει μόνο του μέσα στο γάντι και να βρει τη θέση του κι άρχισε να στριφογυρνάει πάνω στο πιάνο και πάνω στο χαρτί μήπως τα καταφέρει.Ο μεσαίος θύμωσε πολύ και ο δείκτης νευρίασε ακόμα περισσότερο. Ξαφνικά το μικρό δάχτυλο είχε μία ιδέα. άκουσε το στόμα που έλεγε ότι διψούσε και σκέφτηκε να του δώσει ένα ποτήρι νερό. Δε ζήτησε όμως από τα άλλα δάχτυλα να το βοηθήσουν και προσπάθησε μόνο του να σηκώσει το ποτήρι με το νερό. Φυσικά δεν είχε αρκετή δύναμη και το νερό χύθηκε παντού.. «Σταματήστε»! Ακούστηκε η φωνή του αντίχειρα, «Δε γίνεται έτσι»! Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να πετύχουμε. Η μουσική θα ακουγόταν πιο ωραία αν όλοι παίζαμε με το δείκτη. Ο μεσαίος μας χρειάζεται όλους για να κρατήσει το μολύβι. Και είναι τόσο κουτό να έχεις μόνο ένα δάχτυλο σε ένα γάντι. Κι αν είχαμε βοηθήσει το μικρό δάχτυλο, δε θα διψούσε τώρα το στόμα. έτσι αποφάσισαν να δουλεύουν όλοι μαζί»!

Βάσει αυτής της ιστορίας φτιάξαμε την ακόλουθη εργασία που μοιάζει με ποστ-καρντ

Στο 52 γράψαμε συναισθήματα πάνω σε πουλιά και τα αφήσαμε να ταξιδέψουν ελεύθερα σε χωρες υπαρκτές και ανύπαρκτες!!!

the end

Ευχαριστώ την Ξανθή

 

Κατα Φαντασίαν

Την Πέμπτη επισκέφτηκαν την τάξη μας δύο παιχνιδοποιοί

Ήταν δύο σπουδαίοι παιχνιδοποιοί και μας παρουσίασαν το καταπληκτικό παιχνίδι τους τη…ζωντανή κούκλα

Ωραία ε; Η ζωντανή κούκλα… βλέπουμε το ωραίο φορεμά της, την κοιτάμε από κοντά, από μακριά, από κάτω , την περιτριγυρίζουμε

Προσπαθούμε να την κάνουμε να κινηθεί

Η κούκλα κινείται. Της μάθαμε και να μιλάει, αλλά έπαιζα εκείνη την ώρα και δεν έβγαλα φωτογραφία.

Ωραία η κούκλα μιλάει, κινείται, κάπως άχρωμη είναι η φωνή της και η έκφρασή της ανύπαρκτη, τί θα κάνουμε;;

Θα την πάμε στο Λούνα Πάρκ των συναισθημάτων. Παίρνουμε το κατσούφικο τρένο και κα-τσουφ, κα-τσουφ, ξεκινάμε το μακρύ μας ταξίδι

Φτάνουμε στο Λούνα Πάρκ και εκεί μας υποδέχεται ο βασιλιάς, ο άρχοντας του Λούνα Πάρκ

θα μάθουμε στην κούκλα να εκφράζει τα συναισθήματά της και μόλις το μάθει θα παίξουμε παιχνίδι

χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα προσπαθεί να μας τρομάξει και η δεύτερη ομάδα προσπαθεί να το αντιμετωπίσει (διαχείρηση συναισθημάτων) .

Βλέπουμε και δύο ηθοποιούς , έχουν παράσταση και μας δείχνουν με μίμηση μια κατάσταση.

Τα παιδιά αποφασίζουν για τη συνέχεια της ιστορίας, συζητώντας μεταξύ τους

Πέρασε η ώρα, μα πως πέρασε τόσο γρήγορα και φεύγουμε από το λούνα Πάρκ…

Μετά από αρκετό καιρό που είχα να παίξω θεατρικό παιχνίδι, μου δόθηκε η ευκαιρία και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό. Καταγράφω τα παιχνίδια της ομάδας Κατα Φαντασίαν μόνο και μόνο για το αρχείο και για τους γονείς των παιδιών. Η αίσθηση που σου αφήνει είναι μαγική, γι αυτό δεν μπορείς να περιγράψεις τί ακριβώς έκανες. Μπορεί να το ξεκινήσεις τώρα και να μην τελειώσει ποτέ.  Γι αυτό εύχομαι να μας δίνεται η ευκαιρία να παίζουμε συχνά…και το παιχνίδι να μην τελειώνει. Α Είχα και ένα παράπονο, όπως πάντα υπάρχει και ένα παράπονο. Η Αθανασία μας είπε στη μαμά της με παράπονο στα μάτια

Μαμά το θεατρικό παιχνίδι ήρθε για μία μέρα , μόνο για μία μέρα και δε θα ξανάρθει ποτέ.

Αθανασία μου, αν η μαμά σου διαβάζει αυτά που γράφω,  να ξέρεις ότι το θεατρικό παιχνίδι μόλις έβγαλε ρίζες μέσα σου, μπορείς να παίζεις πάντα από το πρωί  ως το βράδυ, και δε θα φύγει ποτέ

Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα Κατα Φαντασίαν που πέρασε από το νηπιαγωγείο μας και παίξαμε!!!

Θεατρικό παιχνίδι-βιωματικό σεμινάριο

«Κρατώ το λευκό κουβάρι των καλών προθέσεων….»

Λάκης Κουρετζής

1η συνάντηση

Στην πρώτη συνάντηση, ξεκινήσαμε με ένα παιχνίδι γνωριμίας το οποίο είχε ως εξής:

Ήμασταν πιασμένοι χέρι-χερι σε κύκλο και κάθε φορά που ο εμψυχωτής μας άγγιζε προσπαθούσαμε με διάφορους τρόπους να δούμε όλα τα πρόσωπα του κύκλου,ψάχναμε γύρω-γύρω, κάναμε γκριμάτσες και στο τέλος μπαίναμε μέσα στον κύκλο και συστηνόμασταν.

Εργασία με πανιά

1η άσκηση

Δύο μεγάλα πανιά χώριζαν το χώρο δράσης σε 4 πεδία

• Στο πρώτο πεδίο έκανε ζέστη
• Στο δεύτερο έκανε πολικό κρύο
• Στο τρίτο γλιστρούσε
• και στο τέταρτο μπορούσαμε να χορέψουμε μάλλον γιατί περάσαμε τις προηγούμενες κακουχίες.

2η άσκηση

Στη δεύτερη άσκηση φωνάζαμε ένα πρόσωπο, συγκεκριμένα τον Γιάννη με διάφορους τρόπους.

• Στο πρώτο πεδίο φωνάζαμε το Γιάννη χαλαρά-ψιλοαδιάφορα
• Στο δεύτερο πεδίο φωνάζαμε το Γιάννη με ανησυχία
• Στο τρίτο πεδίο φωνάζαμε το Γιάννη με έκδηλη ανησυχία
• Στο τέταρτο πεδίο επιτέλους βρίσκαμε το Γιάννη

3η άσκηση

Όλοι μαζί περπατούσαμε στα 4 πεδία, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο και βρίσκαμε κάποιο πεδίο που μας άρεσε και καθόμασταν, με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν 4 ομάδες. Με βάση το 4 και έχοντας σαν αντικείμενο χρήσης ένα πανί (εμείς είχαμε το κόκκινο) έπρεπε να φτιάξουμε μία ιστορία. Εμείς αναπαραστήσαμε τις 4 βαθμίδες της εκπαίδευσης:

νηπιαγωγείο-δημοτικό-γυμνάσιο,λύκειο-πανεπιστήμιο

2η συνάντηση

1η άσκηση

Σε αυτή τη συνάντηση έπρεπε να φέρουμε το αγαπημένο μας αντικείμενο αλλά οι περισσότεροι δεν το φέραμε. Τότε κάναμε κάτι άλλο. Γίναμε κύκλος και καθίσαμε οκλαδόν. Το σκηνικό μας ήταν μία καρέκλα μέσα σε ένα άγνωστο χώρο. Έπρεπε να εξερευνήσουμε το υποτιθέμενο άγνωστο δωμάτιο και να γράψουμε στο βιβλίο επισκεπτών που βρισκόταν εκεί, το όνομά μας δίπλα από έναν αριθμό που θέλαμε.

Εγώ έγραψα το όνομά μου δίπλα από τον αριθμό 2. Έκανα 2 κινήσεις -ότι μου ερχότανε και είπα:

«Τα τελευταία 2 χρόνια ζω στον Πύργο και η ζωή μου είναι χάλια, γι αυτό ήρθα στο θεατρικό παιχνίδι, μπας και ασπρίσει.»  Ομοίως έπραξαν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ανάλογα με τον αριθμό που επέλεγαν έκαναν τις αντίστοιχες κινήσεις και  ‘ελεγαν κάτι που τους εξέφραζε.

2η άσκηση

Ο εμψυχωτής μας χώρισε σε ομάδες των 10 ατόμων. Έπειτα έπρεπε να δράσουμε σύμφωνα με την παρακάτω πρόταση:

«Μία σταγόνα πέφτει στον ιστό της αράχνης»

Η ομάδα έθεσε το θέμα σε μεταφορικό επίπεδο και έπραξε κατα το μή-φαίνεσθαι της πρότασης.

3η άσκηση

Το σκηνικό μας ήταν ένα δεντρο σχηματισμένο από ένα πανί. Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στη βάση του δέντρου ένα κοριτσάκι έπαιζε ακορντεόν. Στην αρχή περπατούσαμε χωρίς να δίνουμε σημασία στο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι έπαιζε, μέχρι που κουράστηκε και αποκοιμήθηκε. Είδε όνειρα στον ύπνο του. Εμείς έπρεπε να αναπαραστήσουμε τα όνειρα που είδε. Φτιάξαμε ένα δέντρο με δώρα πήραμε και το κοριτσάκι στη δράση. Έπειτα το κοριτσάκι ξύπνησε και είδε μία μεγάλη ομάδα να το υποστηρίζει. Το κοριτσάκι χόρεψε με την ομάδα και η ομάδα χόρεψε, σύμφωνα με τα παραγγέλματα που έδινε το κοριτσάκι.

3η συνάντηση

«Αγαπημένα αντικείμενα»

1η άσκηση

Υπήρχαν στο χώρο δράσης 3 καρέκλες και 3 πανιά.

• 1 κόκκινο
• 1 πράσινο
• 1 κίτρινο

Το κάθε μέλος της ομάδας παρουσίαζε το αγαπημένο του αντικείμενο και το ακουμπούσε σε όποιο πανί ήθελε. Έτσι χωρίστηκαν 3 ομάδες. Στην αρχή αναπαραστήσαμε τα αντικείμενα μας και κινούμασταν στο χώρο, εξελίσσοντας την κίνησή μας. Κατόπιν έπρεπε να φτιάξουμε μία ιστορία με τα αντικείμενα που συγκεντρώθηκαν σε κάθε πανί. Στη δική μου ομάδα συγκεντρώθηκαν τα εξής αντικείμενα

• 1 Cd
• 1 κομπολόι
• 1 όργανο μασάζ για τα πέλματα
• 1 μαντήλι
• 1 κουκλάκι προβατάκι
• 1 κουκλάκι μόι -το δικόμου
• 1 βιβλί0
• 1 σταυρός λαιμού

Συνολικά συγκεντρώθηκαν 8 αντικείμενα. Διαπραγματευτήκαμε το θέμα και παρουσιάσαμε την εξής ιστορία:

«Ένας κύριος κάθεται σε μία καρέκλα, παίζοντας κομπολόι, και κανει μασάζ στο πόδι του πατώντας ένα μέλος της ομάδας που παρίστανε το αντικείμενο του. Σηκώνεται και βάζει μουσική. (η κοπέλα που έφερε το cd στριφογυριζει παριστάνοντας το αντικείμενό της). Κατεβάζει ένα βιβλίο από το ράφι.(η Κοπέλα που έφερε το βιβλίο παριστάνει το αντικείμενό της ανοίγοντας τα χέρια της). Το ανοίγει και μέσα από το βιβλίο βγαίνουν τα 2 κουκλάκια. (τα κορίτσια που έφεραν τα κουκλάκια παριστάνουν τα αντικείμενά τους και κινούνται στοχώρο). Τα 2 κουκλάκια περπάτάνε και στο δρόμο τους βρίσκουν ένα σταυρό(τον συνάδελφο που παρίστανε το αντικείμενό του) τυλιγμένο σε ένα μαντήλι(η συνάδελφος παρίστανε το αντικείμενότης). Τα κουκλάκια σηκώνουν το σταυρό, ανεμίζουν το μαντήλι και περπατάνε όλοι μαζί, μέχρι που βουτάνε πάλι μέσα στο βιβλίο. Το βιβλίο κλείνει και ο κύριος το ξαναβάζει στο ράφι»

4η συνάντηση

«Φυσικά αντικείμενα’

1η άσκηση

Περπατάμε με όλο το πέλμα, βουλιάζουμε, κοιτάζουμε ίσια μπροστά.

2η άσκηση

Τα χέρια σε διάσταση. Κοιτάμε τις ανοιχτές παλάμες, πότε τη μία, και πότε την άλλη, ενώ περπατάμε χωρίς να αγγίζουμε το διπλανό μας. Έπειτα κάνουμε τα χέρια μας ένα πλαίσιο. Το κεφάλι κοιτάει απο μέσα τους γύρω μας, πάνω-κάτω. Αφήνουμε το πλαίσιο και έχουμε τα χέρια μας σε διάσταση.

3η άσκηση

Το ποδήλατο.

Τρέχουμε με το ποδήλατό μας. Γινόμαστε ζευγάρι με κάποιον και τρέχουμε με το ποδήλατο. Κατόπιν πάνω στο ποδήλατο ανεβαίνουν 4-6-8, μέχρι να γίνουμε όλοι ένα ποδήλατο.

4η άσκηση

Περπατάμε με το σώμα μας λοξό ανάμεσα από τους άλλους.

5η άσκηση

Υπάρχουν μέσα στο χώρο δράσης 3 καρέκλες αναποδογυρισμένες διαφορετικά μεταξύ τους. Το κάθε μέλος της ομάδας παρουσιάζει το φυσικό του αντικείμενο και το ακουμπάει σε όποια καρέκλα θέλει. και μάλιστα σε όποιο σημείο της καρέκλας θέλει. Τα αντικείμενα σε κάθε καρέκλα θα γίνουν μία ιστορία, όπως έγινε και στην προηγούμενη συνάντηση. Με τη διαφορά ότι σε αυτήν την περιπτωση έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε λεκτικά μέσα ( Τραγούδι-λόγια-κινήσεις ή και τα 3 μαζί).  Τα αντικείμενα που είχε η ομάδα μου ήταν τα εξής:

• 2 ρόδια
• 1 τριαντάφυλλο
• 2 κοχύλια

Με τα σώματά μας αναπαραστήσαμε το τριαντάφυλλο, με τα χέρια μας το κύμα και ύστερα σκυμμένοι παίζαμε με το ρόδι. Το ρόδι κύλησε προς τα έξω στον κόσμο. ‘Μια κινούμενη κόκκινη τελεία που την ακολουθούμε»

5η συνάντηση

3 βασικές στάσεις του σώματος.

• 1) Η όρθια στάση του κούρου
• 2) Στάση του λωτου
• 3) Οριζόντια-ξαπλωτή στάση

1η άσκηση

Στο πάτωμα υπήρχαν 3 άσπρα μαξιλάρια. 3 μέλη της ομάδας πήραν τη θέση τους πάνω σε αυτά και κινούσαν το σώμα τους όπως ήθελαν. Εμείς διαλέγαμε κάποιο από αυτά και ακολουθούσαμε την κίνησή του. Το ίδιο συνέβη και με τη στάση του λωτού. Στην οριζόντια στάση σώματος συνέβη κάτι διαφορετικό. Ξαπλώσαμε όλοι στο πάτωμα έσβησαν τα φώτα και κινούσαμε πολύ αργά τα μέλη του σώματός μας-όπως θέλαμε.

2η άσκηση

Στο χώρο δράσης υπήρχε ένα σκηνικό, αποτελούμενο από ένα πράσινο φόντο πάνω στο οποίο ήταν καρφιτσωμένες διάφορες μάσκες. Στη μέση του φόντου χυνόταν ένα κόκκινο πανί ακαθορίστου σχήματος. Κοιτάξαμε το πανί και ο καθένας από εμάς έκανε μία σκέψη γι αυτό. Ο εμψυχωτής μας χώρισε σε ομάδες χτυπώντας από πίσω μας ένα κουδουνάκι. ‘Ετσι δημιουργήθηκαν ομάδες.

3η άσκηση

Φτιάξαμε με πανιά στο πάτωμα σκηνικά.:

• 1 βουνό
• 1 δάσος
• 1 ποτάμι

Ο εμψυχωτής μας είπε τελικά ότι το κόκκινο πανί ήταν ένας δράκος που ζούσε σε μια σπηλιά και ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν τον αγαπούσε κανείς. Οι μάσκες γύρω του ήταν οι προτομές των προγόνων του.

Έτσι μια ομάδα από παιδιά ξεκίνησαν να τον βρούν, να τον δούν και να του εκφράσουν την αγάπη τους. Πέρασαν δάση πυκνά,ποτάμια ορμητικά, βουνά χιονισμένα, ώσπου έφτασαν στη σπηλιά……..

Δυο μεγάλοι παραμυθάδες κάθισαν στις πολυθρόνες και αφηγήθηκαν την αληθινή ιστορία του δράκου και των παιδιών που τον συνάντησαν….

4η άσκηση

Παιχνίδι με τις σκιές μας.

6η συνάντηση

Καρέκλες και το διλπό μήνυμα

1η άσκηση

Παιχνίδι κίνησης με τις 3 στάσεις του ανθρώπινου σώματος(ορθια-λωτού-Ξαπλωτή), σύμφωνα με τη μουσική και τα παραγγέλματα.

2η άσκηση

Στο χώρο είναι σκορπισμένες καρέκλες. Ο καθένας παίρνει την καρέκλα του και παίζει. Η καρέκλα γίνεται μωρό, τσάντα, δίσκος σερβιρίσματος, μάσκα, τιμόνι, καφάσι, αλέτρι, καρότσι. Διαλέγουμε δύο από τους ρόλους και τους παρουσιάζουμε σαν έναν μέσα από έναν αυτοσχεδιασμό

3η άσκηση

Ένα άσπρο πανί καλύπει όλη την επιφάνεια δράσης.Άλλες καρέκλες είναι όρθιες, άλλες ξαπλωτές. Ζούμε μέσα σε αυτή την επιφάνεια, καλυπτόμαστε  μέσα από τις καρέκλες, γινόμαστε περίεργα πλάσματα, ψάχνουμε να βρούμε φωλιά, κοιτάμε μέσα από τη μάσκα. Βρίσκουμε ένα καταφύγιο. Σε αυτη την περίεργη χώρα 4 εικόνες του Dali με διπλό μήνυμα μας καλούν να τις αγγίξουμε, και να αναπαραστήσουμε κάτι μέσα από την εικόνα-ένα στοιχείο τη εικόνάς. Αρωγός στην προσπάθεια γίνεται η καρέκλα. Αποχαιρετούμε τους φίλους μας καιτη δράση ξεκινώντας με τη φράση : «ηταν εκείνη τη φορά που….»

Εδώ τελειώνουν οι εμπειρίες μου πάνω στο συγκεκριμένο βιωματικό σεμινάριο σας αποχαιρετώ με ένα ερώτημα που έθεσε ο δάσκαλος:

«Θέλετε να ελπίζετε και να αναβάλετε για το αύριο, ή να δημιουργείτε απελπισμένα»;

Θεωρητικό υπόβαθρο.

Το θεατρικό παιχνίδι βασιζεται στην ανάγκη δραματικής έκφρασης του παιδιού ή του ενήλικα, δηλαδή στην αποδεσμευσή του συναισθήματος μέσα από γλωσσικά, σωματικά, τεχνικά και υλικά μέσα έκφρασης. Πρόκειται για μια ομαδική δρασ τηριότητα που στηρίζεται στις τεχνικές του αυτοσχεδιασμού και της αναπαράστασης με μίμηση και στόχο έχει καταρχήν την επικοινωνία των μελών της ομάδας, μέσα από αισθήματα, αυθορμητισμό, φαντασία και συνεργασία.

Δημιουργεί συνθήκες απελευθέρωσης, χαράς, δημιουργίας, επικοινωνίας που παρέχουν στο παιδί  και στον ενήλικα τη δυνατότητα να αυτενεργήσουν.

Για να υπάρξει θεατρικό παιχνίδι πρέπει να πληρούνται οι προυποθέσεις της διαπραγμάτευσης (με τον εαυτό μου και με τους άλλους) η σύγκρουση και τελικά η ρήξη γιανα μπορέσει να ολοκληρωθεί το πάζλ της δημιουργίας.

Λέγεται θεατρικό παιχνίδι γιατί δανείζεται μέσα και τεχνικές έκφρασης του θεάτρου , όπως τα παιχνίδια δραματικής έκφρασης , τον αυτοσχεδιασμό και τη μίμηση.

–Παιχνίδια δραματικής έκφρασης

Τα παιχνίδια αυτά δια κρίνονται σε:

• παιχνίδια αισθήσεων, τα οποία στοχεύουν στη διέγερση των αισθητηρίων οργάνων( Ακοή, γεύση, όσφρηση,αφή, όραση)
• παιχνίδια με το σώμα και τη φωνή ,για τη συνειδητοποίηση του σώματος ώς μιας ολότητας στο χώρο που έχει τη δυνατότητα να εκφράσει συναισθήματα
• ομαδικά παιχνίδια εμπιστοσύνης και επικοινωνίας που συμβάλλουν στη συνείδηση της παρουσίας του άλλου στην ομάδα και στην αλληλεπίδραση των μελών της.
• Παιχνίδια παρατηρητικότητας,μνήμης και φαντασίας τα οποία επιδιώκουν την όξυνση της παρατηρητικότητας στο περιβάλλον, την αύξηση βαθμού συγκέντρωσης και προσοχής αλλά και τη διέγερση και τον εμπλουτισμό της φαντασίας με ερεθίσματα.

• ασκήσεις αναπνοής, για τον έλεγχο της λειτουργίας της αναπνοής σε εναλλακτικές καταστάσεις έντασης.

Βασικό συστατικό στοιχείο του θεατρικού παιχνιδιού είνα ο αυτοσχεδιασμός. Ο αυτοσχεδιασμός είναι η τεχνική της υποκριτικής τέχνης που βασίζεται στην αυθόρμητη έκφραση του συναισθήματος κα στην επινόηση της στιγμής. Κατά το θεατρικό παιχνίδι το παιδί ή ο ενήλικας αξιοποιεί με τη φαντασία ςτου κάθε δημιουργικό ερέθισμα και επινοεί νέες καταστάσεις. Μέσα από την τεχνική του αυτοσχεδιασμού το παιδί ή ο ενήλικας  εκφράζεται ελεύθερα ανασχηματίζοντας τον κόσμο σύμφωνα με την προσωπικήτου επιθυμία και ευχαρίστηση.

Ο αυτοσχεδιασμός διακρίνεται σε:

• Ατομικό
• Ομαδικό
• Ελεύθερο (όταν η θεματολογία επιλέται απο τα παιδιά ή τους ενήλικιες που παίζουν)
• Σκηνικό (όταν λαμβάνει χώρα μπροστά σε αριθμό θεατών)

Επιπροσθέτως για να μπορέσει κάποιος παιξει στο θετρικό παιχνίδι χρειάζεται εργαλεία για να μπεί σε μία υποθετική κατάσταση ,τέτοιου είδους εργαλέια λέγονται δημιουργικά ερεθίσματα.Τα δημιουργικά αυτά ερεθίσματα μπορεί να είναι:

• Υλικά (πανιά, κοστουμια, καπέλα,κασκόλ, αγαπημένα αντικείμενα της ομάδας)
• Λογοτεχνία,περιοδικά, εφημερίδες κλπ
• Οπτικά μέσα (εικόνες φωτογραφίες, χάρτες κλπ)
• Ακουστικά μέσα (μουσική, ήχοι απο τη φύση, άλλοι ήχοι κλπ.)

Με όλα τα παραπάνω δημιουργικά ερεθίσματα παίξαμε θεατρικό παιχνίδι τις εμπειρίες του οποίου θα παραθέσω στο επόμενο άρθρο.

Πηγή:

Σέξτου Π., Δραματοποίηση, το βιβλίο του παιδαγωγού-εμψυχωτή,Εκδόσεις καστανιώτη, Αθήνα, 1998

Εισαγωγή

Σε αυτή την ενότητα θα αναλύσουμε, θα εξετάσουμε και θα τονίσουμε τη σημασία που έχει το θεατρικό παιχνίδι, τόσο στην ψυχή ενός ενήλικα, όσο και στην ψυχή ενός παιδιού. Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μια εύκολη υπόθεση που οδηγεί σε μία δραστηριότητα με εύλογη κατάληξη. Μπορεί να μην έχει καν κατάληξη. Ξεκινάει και μπορεί να μην τελειώσει ποτέ.

Για να παίξει κανείς, είτε ενήλικας, είτε παιδί, πρέπει να διώξει τις κοινωνικές συμβάσεις από πάνω του, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο. Μάλλον, για το παιδί είναι ευκολότερο, παρά για τον ενήλικα.

Ο Λάκης Κουρετζής μας έλεγε σε ένα σεμινάριο (τις σημειώσεις του οποίου θα παραθέσω παρακάτω) ότι ερχόμαστε σε ένα χώρο να παίξουμε θεατρικό παιχνίδι φορώντας τα ρούχα μας. Τασ ρούχα μας κουβαλούν τις εντάσεις και τις σκοτουρες της ημέρας. Για να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε, πρεπει, κατά τη διάρκεια του θεατρικού παιχνιδιού, να φοράμε άλλα ρούχα, τα άλλα μας ρούχα, τα λευκά μας ρούχα και όχι παπούτσια.

Και μόνο με αυτήν την προυπόθεση αντιλαμβανόμαστε ότι πρώτα απο όλα ξεφεύγουμε απότην καθημερινή συμβατική ζωή μας και μπάινουμε σε μία άλλη διάσταση.

Προσωπικά, ούτε λευκά ρούχα φόρεσα, κακώς σκεπτόμενη εκ των υστέρων, ούτε κατάφερα να διώξω από το μυαλό μου τις υποχρεώσεις της συμβατικής ζωής μου, κατα τη διάρκεια του θεατρικού παιχνιδιού. Όμως, έπαιξα με την ψυχή μου, επικοινώνησα, γέλασα,μίλησα μπροστά σε όλους, άγγιξα, μύρισα, γεύτηκα και αυτά δεν ξεχνιούνται.

Θα παραθέσω τις εμπειρίες μου στο 3ο άρθρο. Ευχαριστώ το δάσκαλό μας Λάκη Κουρετζή και την Αφροδίτη αλλά και όλα τα παιδιά της ομάδας γι αυτά που έζησα.