Κατα Φαντασίαν

Την Πέμπτη επισκέφτηκαν την τάξη μας δύο παιχνιδοποιοί

Ήταν δύο σπουδαίοι παιχνιδοποιοί και μας παρουσίασαν το καταπληκτικό παιχνίδι τους τη…ζωντανή κούκλα

Ωραία ε; Η ζωντανή κούκλα… βλέπουμε το ωραίο φορεμά της, την κοιτάμε από κοντά, από μακριά, από κάτω , την περιτριγυρίζουμε

Προσπαθούμε να την κάνουμε να κινηθεί

Η κούκλα κινείται. Της μάθαμε και να μιλάει, αλλά έπαιζα εκείνη την ώρα και δεν έβγαλα φωτογραφία.

Ωραία η κούκλα μιλάει, κινείται, κάπως άχρωμη είναι η φωνή της και η έκφρασή της ανύπαρκτη, τί θα κάνουμε;;

Θα την πάμε στο Λούνα Πάρκ των συναισθημάτων. Παίρνουμε το κατσούφικο τρένο και κα-τσουφ, κα-τσουφ, ξεκινάμε το μακρύ μας ταξίδι

Φτάνουμε στο Λούνα Πάρκ και εκεί μας υποδέχεται ο βασιλιάς, ο άρχοντας του Λούνα Πάρκ

θα μάθουμε στην κούκλα να εκφράζει τα συναισθήματά της και μόλις το μάθει θα παίξουμε παιχνίδι

χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα προσπαθεί να μας τρομάξει και η δεύτερη ομάδα προσπαθεί να το αντιμετωπίσει (διαχείρηση συναισθημάτων) .

Βλέπουμε και δύο ηθοποιούς , έχουν παράσταση και μας δείχνουν με μίμηση μια κατάσταση.

Τα παιδιά αποφασίζουν για τη συνέχεια της ιστορίας, συζητώντας μεταξύ τους

Πέρασε η ώρα, μα πως πέρασε τόσο γρήγορα και φεύγουμε από το λούνα Πάρκ…

Μετά από αρκετό καιρό που είχα να παίξω θεατρικό παιχνίδι, μου δόθηκε η ευκαιρία και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό. Καταγράφω τα παιχνίδια της ομάδας Κατα Φαντασίαν μόνο και μόνο για το αρχείο και για τους γονείς των παιδιών. Η αίσθηση που σου αφήνει είναι μαγική, γι αυτό δεν μπορείς να περιγράψεις τί ακριβώς έκανες. Μπορεί να το ξεκινήσεις τώρα και να μην τελειώσει ποτέ.  Γι αυτό εύχομαι να μας δίνεται η ευκαιρία να παίζουμε συχνά…και το παιχνίδι να μην τελειώνει. Α Είχα και ένα παράπονο, όπως πάντα υπάρχει και ένα παράπονο. Η Αθανασία μας είπε στη μαμά της με παράπονο στα μάτια

Μαμά το θεατρικό παιχνίδι ήρθε για μία μέρα , μόνο για μία μέρα και δε θα ξανάρθει ποτέ.

Αθανασία μου, αν η μαμά σου διαβάζει αυτά που γράφω,  να ξέρεις ότι το θεατρικό παιχνίδι μόλις έβγαλε ρίζες μέσα σου, μπορείς να παίζεις πάντα από το πρωί  ως το βράδυ, και δε θα φύγει ποτέ

Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα Κατα Φαντασίαν που πέρασε από το νηπιαγωγείο μας και παίξαμε!!!

έτοιμα για παιχνίδι

Η αλήθεια είναι ότι τρέχουν πολλά μαζί και δυσκολευόμαστε, αλλά κάτι κάνουμε. Έχουμε ολοκληρώσει τα τρία νέα παιχνίδια μας για τα συναισθήμα, τα οποία περιμένουν στις γωνιές έτοιμα για παιχνίδι

Το σκάκι των συναισθημάτων. Την επόμενη εβδομάδα θα λειτουργήσει

Άλλα δύο κάστρα έτοιμα, αυτό της νέας αρχής και αυτό της δημιουργίας

Οι κούκλες των συναισθημάτων από μπουκάλια, κάλτσες, μαλλί πλεξίματος και άλα διακοσμητικά ή άχρηστα υλικά. Με αυτές τιε κούκλες τα παιδιά θα παρουσιάζουν στο κουκλοθέατρο παραστάσεις, υπολείπονται δύο κούκλες ακόμη.

 

Κλόουν και Αρλεκίνος

Απ΄ότι φαίνεται το ταξίδι με τα συναισθήματα δεν έχει τελειωμό, όλο λέω θα το λήξω, κι όλο παρουσιάζεται και τρυπώνει μέσα στα θέματά μας, όπως με το ποιηματάκι του κλόουν θυμάστε;; Το ποίημα του κλόουν δεν ξεχάστηκε, μπήκε στη γωνιά των συναισθημάτων και εκεί θα μείνει, έχουμε δεν έχουμε απόκριες, για να μας τον θυμίζει..

 

Επίσης, έχουμε ξεθάψει όλα τα τεύχη παιδαγωγικών μας περιοδικών και σκεφτήκαμε να μην πάει τίποτα χαμένο, στο στο τεύχος 37 του Παράθυρου, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2006, σελ.72-75, υπάρχει μία ιστορία που ονομάζεται: Που πήγε το χαμόγελο του Αρλεκίνου. Αφού τη διαβάσαμε, τη δραματοποιήσαμε, χορέψαμε και τραγουδήσαμε. Πρόκειται για μια ιστορία , σύμφωνα με την οποία ένας μάγος με κακία μέσα του, έκλεβε τα χαμόγελα των καρναβαλιστών με αποτέλεσμα να μην έχουν διάθεση για χορό, κέφι και τραγούδι. Ο Αρλεκίνος, μολονότι υπήρξε θύμα, έλυσε το μυστήριο και η χαρά ξαναήρθε στην παρέα των εύθυμων καρναβαλιστών

Συναισθηματα (κλόουν και μάσκες συναισθημάτων)

Καλησπέρα!!!

Ίσως φανεί κάπως παράξενο το ποίημα που θα ακολουθήσει. Φαίνεται παράξενο, γιατί από τη μία διαβάζοντάς το ή ακούγοντάς το μια πρώτη φορά, γελάς. Ακούγεται αστείο. Σου έρχονται στο μυαλό αστείες εικόνες.. Με μια δεύτερη ματιά όμως τα πράγματα αλλάζουν. Το ποίημα αλλάζει, σε αλλάζει, νιώθεις άλλα συναισθήματα. Ίσως επειδή το έγραψε κάποιος που είναι πραγματικός καλλιτέχνης (κλόουν) ποιητής και συγγραφέας. Πάντως τα μικρά μας ευαισθητοποιήθηκαν, ειδικά εκείνος που ντύθηκε κλόουν έδωσε ένα ρεσιταλ ερμηνείας… Για να δούμε .. Το ποίημα έχει ως εξής:

και η ανάλυσή του από τους μαθητές. Απαριθμουν τους στίχους, τις στροφές, ζωγραφίζουν..

αφού τα μικρούλια ολοκλήρωσαν την επεξεργασία , τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν. Παρουσιάστηκε η στολή του κλόουν

Ο μικρός Ξενοφών που θέλησε να ντυθεί κλόουν άλλαξε το ποίημα, του έδωσε άλλη μορφή άλλο νόημα, έφερε μια δικαιοσύνη νομίζω, μια κάθαρση για τον καημένο τον κλόουν

Έπειτα από αυτήν την κάθαρση ο κλόουν κάλεσε τους φίλους του να παίξουν και να ταγουδήσουν τον παλιάτσο

Ένας παλιάτσος είμ εγώ καλή σας μέρα…

 

Πέρα από τον κλόουν αφού η μανάβισσα της γειτονιάς μας προμήθευσε με τις μεγάλες χαρτοσακούλες κατασκευάσαμε και μάσκες συναισθημάτων. Χαρούμενες, λυπημένες, θυμωμένες και φοβισμένες

 

Συναισθήματα και διαφορετικότητα-φυλές

Το πρόγραμμα των συναισθημάτων ταξιδεύει μαζί με τα τρέχοντα θέματα και έχει μείνει για λίγο ακόμα στη διαφορετικότητα. Αν και πιστεύουμε ότι ίσως πλατιάζει και κουράζει να πηγαίνουμε τα συναισθήματα βόλτες, εντούτοις έχουμε κάνει με τα παιδάκια μας δουλίτσες που ίσως να ταιριάζουν…για να δούμε..

τοτέμ των συναισθημάτων

 

Το τοτέμ των συναισθημάτων καταρχήν είναι βαμμένο με τα χρώματα των συναισθημάτων, όπως τα παρουσιάσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Το μωβ της δημιουργίας, το γκρι της κακοκεφιάς, το πράσινο της νέας αρχής και το κόκκινο της αγάπης.

είχαμε μιλήσει για τα τοτέμ των ινδιάνικων φυλών, είπαμε να φτιάξουμε ένα δικό μας. Έτσι το βάψαμε και το παρουσιάσαμε. Βάσει των χρωμάτων που τα παιδιά έβλεπαν , από κάτω προς τα πάνω , τα παιδιά έπρεπε να δημιουργήσουν μια δική τους ιστορία. Την ιστορία του δικού τους ινδιάνικου χωριού, βασισμένη στα χρώματα των συναισθημάτων.

Ιστορία μας ήταν η εξής:

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ένα ινδιάνικο χωριό, συναντήθηκαν πολλοί Ινδιάνοι. 25 Ινδιάνοι. Δημιούργησαν ένα χωριό. Έφτιαξαν σκηνές από δέρμα και ξύλα. Είχαν σκοτώσει έναν αγριοβούβαλο και ήταν χαρούμενοι. Θα έτρωγαν όλοι.

Εκεί που όλοι ήταν χαρούμενοι , η διάθεσή τους χάλασε. Άκουγαν βήματα. Έρχονταν οι εχθροί. Τότε ετοιμάστηκαν για πόλεμο. Έβαψαν τα πρόσωπά τους κόκκινα.

Μετά τον πόλεμο το χωριό είχε καταστραφεί. Οι Ινδιάνοι ένιωθαν φοβισμένοι. Έπρεπε όμως να κάνουν μια νέα αρχή. Έφτιαξαν το χωριό τους πάλι.

 Ζούσαν στο χωριό τους όλοι χαρούμενοι κι αγαπημένοι. Τους προστάτευε ο κόκκινος αετός της αγάπης.

Αυτή ήταν η ιστορία του χωριού του μαύρου περιστεριού και του άγριου κάμπου, όπως το ονόμασαν τα παιδιά.

 

Συνεχίσαμε το ταξίδι μας στην Αφρική , μας έκαναναν εντύπωση τα ιερογλυφικά από το αιγυπτιακό αλφάβητο έτσι η Ελίνας μας, σχεδίασε κάρτες με ιερογλυφικά που αντιστοιχούν σε φωνούλες και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι:

 

Σε αυτή τη δραστηριότητα η αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών ήταν ευχάριστ, ήταν ένα καλό παιχνίδι.

Κάναμε κι άλλα ταξίδια και σε άλλους λαούς , όπως θα δείτε σε άλλη ανάρτηση, στο τέλος των ταξιδιών μας, καταλήξαμε, ότι όλοι, ό,τι χρώμα και να έχουμε, σε όποια θρησκεία και να πιστεύουμε, σε όποια χώρα και αν ζούμε, δεν έχουμε ουσιαστικές διαφορές μεταξύ μας, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μην έχουμε διαφορές μεταξύ μας. Είμαστε σαν τα λουλούδια που όλα είναι διαφορετικά, το καθένα έχει τη δική του ομορφιά και το δικό του ξεχωριστό άρωμα.

Τραγουδήσαμε λοιπόν το τραγούδι της Κικής Καψάσκη, Σαν τα λουλούδια και φτιάξαμε την ανθοδέσμη των λαών.

 

Αχ! Ξέχασα να σας πώ ό, τι σε άνα από τα ταξίδια μας, σε αυτό στην Ταϊτή, συναντήσαμε τη χαρά σε έναν πίνακα Ζωγραφικής του Πολ Γκογκέν.

 

Λοιπόν αυτά. έχω την αίσθηση και το έχω πει πως η ανάμειξη του προγράμματος με πολλά άλλα θέματα και ειδικά με αυτό της διαφορετικότητας που είναι τεράστιο, ίσως φέρει συγκεχυμένα αποτελέσματα. Παρ’όλ’αυτά εμείς κάναμε το βήμα αυτό παραπέρα κι ελπίζουμε να μη σας κουράσαμε. Θα υπάρξουν κιάλλες δραστηριότητες για τα συναισθήματα σύντομα.

Συναισθήματα και διαφορετικότητα.

Εδώ παρουσιάζονται οι υπόλοιπες δραστηριότητες των συναισθημάτων που έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα. Την Εβδομάδα που μας πέρασε ασχοληθήκαμε με τα συναισθήματα και τη διαφορετικότητα και κάναμε ένα πέρασμα από τις φυλές σιγά-σιγά.

Εδώ βλέπουμε παιχνίδι στα κάστρα των συναισθημάτων. Στην παρέα προστέθηκε και ένα τρίτο, αυτό της ηρεμίας.

Επείτα η δραματοποίηση του ποιήματος του Δροσίνη για τον ήλιο και τον αέρα

Τα μπαλόνια με τα οποία είχαμε παίξει την προηγούμενη εβδομάδα σιγά-σιγά πήταν σχήμα…και μετα μορφώθηκαν για χάρη μιας εξαιρετικής ιστορίας που διαβάσαμε. Το γαϊτανάκι της Ζωρζ Σαρρή, μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα, ανθρώπους κι ένα υπέροχο όραμμα.

Ο Ελμερ-το παραμύθι, ο Έλμερ δραματοποίηση και ομαδική χειροτεχνία

Από το σύγχρονο νηπιαγωγείο, παλιό τέυχος  (νο 56) του 2007 βρήκαμε το διαπολιτισμικό αλφαβητάρι:

Άπλωσα στη γη πολύχρωμο πανί και .. το αναλύσαμε και το παίξαμε

Στο ρ εκεί που λέει ρατσισμός για να μην παρεξηγηθώ το ποιηματάκι λέει:

Άπλωσα στη γη

πολύχρωμο χαλί

Ίδιοι διαφορετικοί,

Όχι στο ρατσισμό με μιά φωνή

Διαβάσαμε την παγκόσμια διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ζωγραφίσαμε, φτιάξαμε το πολύχρωμο δέντρο της αγάπης και τον πλανήτη των παγκόσμιων συναισθημάτων. 

Και η ιστορία της μικρής Πάτμινι

Το ημερήσιο πρόγραμμα της μικρής Πάτμινι μου το έδωσε πριν κάποια χρόνια το αγαπημένο μου Ελενίτσι.

Φέτος το ενσωματώσαμε στο πρόγραμμά μας για τη διαφορετικότητα και το συγκρίναμε με το δικό μας πρόγραμμα. Η ανομοιογένειά του μας έκανε εντύπωση, μας προβλημάτισε και μας έκανε να καταλάβουμε καλύτερα ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να τα σέβονται όλοι και σε όλον τον κόσμο

Μετά από όλα αυτά διαμορφώσαμε τη βιβλιοθήκη μας με ..συναισθηματικά κριτήρια

Επίσης παιχνίδια με συναισθήματα..λίγα ακόμα μιμητικά και συνδυαστικά με μουσικά όργανα

Τα παιδιά κρύβουν την κάρτα από τους φίλους τουε, μιμούνται το συναίσθημα και προσπαθούν να το αποδώσουν στο πρόσωπό τους

Συναισθήματα και μουσικά όργανα. Κάποια παιδιά γίνονται βασιλιάδες συναισθημάτων , επειδή τα απέδωσαν πιστά στην παντομίμα, έτσι προσπαθούν μέσα από τις μελωδίες τους να μεταφέρουν το συναίσθημα και στους άλλους και μάλιστα οι άλλοι θα πρέπει να το μιμηθούν .

Αυτά φιλιά και να είστε καλά!!!

 

Συναισθήματα#2

Είχαμε μείνει στον πειρατή που φυλάει τις σκέψεις μας για τους άλλους σε ένα σεντούκι, στο ουράνιο τόξο της αγάπης, στο πανό της αγάπης σε άλλες γλώσσες και γενικά σε μία διευρενητική φάση για να ξεκινήσουμε το πρόγραμμά μας για τα συναισθήματα. Τώρα πηγαίνουμε στο δεύτερο μέρος του προγράμματος μας. Επειδή το δεύτερο σκέλος λέγεται συναισθήματα και ψυχοκινητική ανάπτυξη έγιναν πάνω από 10-12 ψυχοκινητικά παιχνίδια εμπιστοσύνης, ομαδικά που ανέδειξαν τα παιδιά σαν ξεχωριστές οντότητες προκειμένου να αντιληφθούν τα συναισθήματα. Έτσι κι αλλιώς τα συναισθήματα δεν είναι πράγματα που μπορούμε να τα πιάσουμε, ούτε φαγητό για να τα φάμε, ούτε αρώματα για να τα μυρίσουμε.. Καμιά φορά δεν αντιλαμβανόμαστε την αγάπη του άλλου, τη λύπη του, ή τη χαρά του, διότι δεν την εκφράζει όπως θέλουμε εμείς. Αν τον πλησιασουμε όμως, τον εμπιστευτούμε, τον ενθαρρύνουμε, θα εκφραστεί. Αυτούς τους γενικούς στόχους είχαν τα παιχνίδια μας.

Μπαλόνια. Καθίσαμε στον κύκλο και ο καθένας πήρε το μπαλόνι με το όνομά του. Το ζωγραφίσαμε , το αγκαλιάσαμε, το κάναμε δικό μας. Στη συνέχεια παίζαμε με τα μπαλόνια, ώσπου ξαφνικά τα αλλάξαμε με τον διπλανό μας και γίναμε ο διπλανός μας. Έπειτα ο ψεύτικος εαυτός μας, έκανε μια κίνηση και οι υπόλοιποι έπρεπε να την ακολουθήσουν.  Τα μπαλόνια έγιναν μωρά που φροντίσαμε, σκαμπώ που καθίσαμε, σακούλες σκουπιδιών που βρωμούσαν, μαξιλάρια κλπ. Χωριστήκαμε σε ομάδες με τα μπαλόνια και συνεργαστήκαμε παίξαμε  και δημιουργήσαμε, όπως πχ φτιάξαμε ένα λουλούδι από μπαλόνια.

Επειδή θα κάναμε αργότερα μεγάλη συζήτηση για τη φιλία παίξαμε παιχνίδια εμπιστοσύνης για να αντιληφθούμε μέσα από το σώμα μας τί σημαίνει αξιοπιστία.

Παίξαμε τα συναισθήματα και τα αναγνωρίσαμε με κάρτες

Παίξαμε με την χρωματική παλέτα των συναισθημάτων ,παζλ με καρδιές και παλέτα από πανί και το μυστικό συστατικό της φιλίας..

Αποφασίσαμε ότι στο μπουκαλάκι μας θα κλείσουμε το κόκκινο χρώμα της αγάπης, το κίτρινο της χαράς, το μώβ της δημιουργίας, το καφέ της αξιοπιστίας. Έτσι το μίγμα πήρε καφέ χρώμα , φιλία δηλαδή σημαίνει αξιοπιστία. Ύστερα το βάλαμε σε ένα μπουκαλάκι και το δώσαμε κι αυτό στον πειρατή μας να το φυλάει.

Κι άλλα παιχνίδια:

Βρες ένα φίλο

Ο κινούμενος βράχος: Στον κινούμενο βρααχο το παιδί με τα δεμένα μάτια, ψάχνει να βρει ένα παιδί. ¨οταν το ακουμπήσει το παιδί βγάζει μιαμ κραυγή. ¨οταν το αναγνωρίσει βάζει αυτός το μαντίλι.

Ψάχνω να βρω στα τυφλά

Το τρενάκι της φιλίας

Ποιός είναι αυτός

Κάνω ότι κάνει ο φίλος μου

Επίσης:

Το τρενάκι των συναισθημάτων. Κάθε μέρα ήταν αφιερωμένη σε ένα ή δύο συναισθήματα

Οι κούκλες από το κουκλοθέατρο : Το νησί των συναισθημάτων σε κείμενο του Μάνου Χατζηδάκι. Ευχαριστούμε πολύ την Ανθή που μας το έστειλε

Κάστρα. Το κάστρο της αγάπης και το κάστρο της Λύπης

Οι τροχοί των συναισθημάτων

Η μία γωνιά του δωματίου των συναισθημάτων που φτιάξαμε…

συνεχίζεται..

 

Η αγάπη σε άλλες γλώσσες

Έτσι ολοκληρώσαμε τη Δευτέρα που μας πέρασε το θέμα της παρουσιάσης των εαυτών-θησαυρών με ένα μεγάλο πανώ γαι την αγάπη γραμμένο σε πολλές γλώσσες .

Το θέμα θα ταξιδέψει σε άλλους κόσμους -μακρινούς, για να δούμε θα βρούμε αγάπη και αποδοχή στο διάστημα στον πλανήτη των μονόφθαλμων εξωγήινων;

Συναισθήματα Α μέρος

Δουλεύουμε παράλληλα και το πρόγραμμα με τα συναισθήματα από την προηγούμενη εβδομάδα. Ξεκινήσαμε λοιπόν από το δέσιμο της ομάδας.

Εμφανίσαμε ένα κουτί. Ένα σεντούκι καλύτερα, μέσα στο οποίο ήταν κρυμμένοι ένας ξεχωριστός κι ένας ψεύτικος άνθρωπος.

Ένας καθρέφτης και μια μάσκα. Αναρωτηθήκαμε πως χωράνε δύο άνθρωποι μέσα στο κουτί, ώσπου το ανοίξαμε.

Και είδαμε ότι υπήρχαν μέσα, μία μάσκα κι ένας καθρέφτης.

Αν βάλουμε τη μάσκα και κρύψουμε τα χαρακτηριστικά μας, δεν είμαστε οι αληθινοί ξεχωριστοί εαυτοί μας κι αν δούμε στον καθρέφτη χωρίς τη μάσκα θα δούμε τον αληθινό εαυτό μας. Τον αληθινό ξεχωριστό εαυτό μας, αμύθητο σε αξία, τόσο ακριβό, που κανείς δεν μπορεί να τον αγοράσει. Ο καθένας από μας είναι ένας αμύθητος θησαυρός. Θα βάλουμε τους θησαυρούς μας σε αυτό το σεντούκι. Αλλά θα παίξουμε με τους φίλους μας. Για να δούμε, εμείς ξέρουμε τον εαυτό μας. Για να δούμε τί λένε οι φίλοι μας για μας.

Συνεχίσαμε τη διαδικασία με όλα τα παιδιά και το κουτί μας γέμισε θησαυρούς. Βάλαμε τον πειρατή Γελαστώνη φύλακα του θησαυρού

Λέμε τί μας αρέσει στους φίλους μας, τους κάνουμε χαρούμενους, τους ανεβάζουμε την αυτοεκτίμηση γιατί τους αγαπάμε.

Τί είναι η αγάπη; (μη δίνετε σημασία στα άθλια γράμματα, είναι μέσα στα πολλά ελαττώματα της Βάλιας)

Αν η αγάπη ήταν γλυκό τί θα βάζαμε μέσα;;

Γράφουμε τα συστατικά και τα βάζουμε σε ροζ πουγκιά με ροδοπέταλα. Όλα αυτά τα κλέινουμε στην καραμέλα της αγάπης.

Ο Γελαστώνης φύλακας του θησαυρού και της συνταγής

Όλα αυτά μπήκαν στη γωνιά των συναισθημάτων

Ζωγραφίσαμε και το Ουράνιο τόξο της αγάπης-εμπνευσμένο από το τραγούδι της Τατιάνας Ζωγράφου.

Στο τελείωμα του πρότζεκτ θα υπάρχει πλήρης βιβλιογραφική αναφορά, επειδή είναι πολλές οι πηγές κια τις επεξεργαζόμαστε ακόμη.

Το παραμύθι μας.

Επιτέλους, μόλις χθες, τέλειωσε η  επιμέλεια και επεξεργασία του παραμυθιού που μας είχαν υπαγορεύσει τα παιδιά, με τίτλο: Το φεγγάρι κι ο αστροναύτης», ή «Ο πρωτος αστροναύτης που πάτησε στο φεγγάρι».

Ευχαριστώ πολύ τις συναδέλφους μου που ανταποκρίθηκαν , που συνεργάστηκαν και που βοήθησαν στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της δραστηριότητας!!! Ευχαριστώ Ελίνα και Ελένη!!!

Εδώ τελειώνει η πρώτη μας ιστορία, η οποία θα μπει στη βιβλιοθήκη του 11ου νηπιαγωγείου Πύργου. Ευχαριστώ όλα τα παιδάκια που μου έδωσαν την ευκαιρία να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο και ελπίζω , ότι θα το ξανακάνω σύντομα!!!