Απ΄ότι φαίνεται το ταξίδι με τα συναισθήματα δεν έχει τελειωμό, όλο λέω θα το λήξω, κι όλο παρουσιάζεται και τρυπώνει μέσα στα θέματά μας, όπως με το ποιηματάκι του κλόουν θυμάστε;; Το ποίημα του κλόουν δεν ξεχάστηκε, μπήκε στη γωνιά των συναισθημάτων και εκεί θα μείνει, έχουμε δεν έχουμε απόκριες, για να μας τον θυμίζει..
Επίσης, έχουμε ξεθάψει όλα τα τεύχη παιδαγωγικών μας περιοδικών και σκεφτήκαμε να μην πάει τίποτα χαμένο, στο στο τεύχος 37 του Παράθυρου, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2006, σελ.72-75, υπάρχει μία ιστορία που ονομάζεται: Που πήγε το χαμόγελο του Αρλεκίνου. Αφού τη διαβάσαμε, τη δραματοποιήσαμε, χορέψαμε και τραγουδήσαμε. Πρόκειται για μια ιστορία , σύμφωνα με την οποία ένας μάγος με κακία μέσα του, έκλεβε τα χαμόγελα των καρναβαλιστών με αποτέλεσμα να μην έχουν διάθεση για χορό, κέφι και τραγούδι. Ο Αρλεκίνος, μολονότι υπήρξε θύμα, έλυσε το μυστήριο και η χαρά ξαναήρθε στην παρέα των εύθυμων καρναβαλιστών
Hartaetoi 
Βάλια μου, δεν έχω λόγια!Έχω επισκεφτεί το blog σου ουκ ολίγες φορές, παίρνω πολλές ιδέες!!!Δεν ήξερα ότι ήσουν εκείνο το κορίτσι που είχα γνωρίσει σε ένα υπέροχο βιωματικό σεμινάριο των παρεμβάσεων!!Λατρεύω το blog σου, τις απόψεις σου και τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πράγματα με ευαισθησία και άκρως παιδαγωγικό πνεύμα!!Συνέχισε, συνέχισε!Εμάς μπορείς να μας δεις εδώ:http://daskalamexara.blogspot.gr/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έλένη τί χαρά, χαίρομαι πάρα πολύ που σου αρέσουν οι χαρταετοί , χαίρομαι που μας επισκέπτεσαι , ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σου σχόλια, φιλάκια κορίτσι μου!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!